Źródło: Warner Music Poland
04/11/24
Wybitne kobiece albumy w kolekcji „Polskie Nagrania catalogue selections” SACD / Hybrid już w sprzedaży!
W audiofilskiej kolekcji Polskie Nagrania Catalogue Selections SACD/Hybrid ukazały się kolejne albumy. Tym razem są to cztery płyty z wybitnymi kobiecymi nagraniami. Wśród nich znajdują się płyty: „Mira” Miry Kubasińskiej i zespołu Breakout, „Sing-Sing” Maryli Rodowicz, „Geira” Haliny Frąckowiak z zespołem SBB oraz debiutancki album Krystyny Prońko. Jest i męski akcent, czyli zwieńczenie kolekcji płyt Czesława Niemena „The best of Niemen”.
Album „Mira” to pierwszy krążek sygnowany nazwiskiem wokalistki zespołu Breakout – Miry Kubasińskiej. Został wydany w 1971 roku, czyli w tym samym, w którym ukazał się przebojowy „Blues”. Zawiera muzykę bliską zainteresowaniom Miry Kubasińskiej łączy w sobie elementy bluesa, rocka i folku znane fanom grupy Breakout z ich poprzednich albumów. Autorem tekstów jest Bogdan Loebl, za stronę muzyczną odpowiada Tadeusz Nalepa.
Debiutancki album Krystyny Prońko wydany w 1975 roku, wstrząsnął polską sceną muzyczną. Krystynie Prońko towarzyszy znakomity Koman Band, grupa wokalna Partita i Orkiestra Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Pruszaka. O tym, jak ekspresyjny to materiał dużo mówi rozkrzyczana, minimalistyczna okładka ze zdjęciem Tomasza Sikory. Prońko weszła na polską scenę z taką brawurą i emocjami w głosie, którymi mogłaby obdzielić co najmniej kilku innych wykonawców.
Nagrana w marcu 1977 roku „Geira” to kulminacja dwóch lat współpracy Haliny Frąckowiak z Józefem Skrzekiem, który dla wokalistki przygotował cały szereg wspaniałych, intrygujących utworów. Do dziś zachwycają melodyką, ciekawymi aranżacjami z pogranicza funku, popu i rocka, ponadczasowymi tekstami Juliana Mateja, a przede wszystkim – niezwykle udanymi partiami wokalnymi, prezentującym szerokie spektrum możliwości Haliny Frąckowiak.
Album Maryli Rodowicz „Sing-Sing” to absolutna perełka polskiej muzyki. Czwarty album artystki, wydany w 1976 roku, jest niezaprzeczalnie jednym z najważniejszych punktów w jej karierze. Płyta „Sing-Sing” to dziesięć wyjątkowych utworów, które stanowią kwintesencję twórczości Maryli Rodowicz i na trwałe wpisały się do kanonu polskiej piosenki. Na płycie znalazło się wiele lekkich, przebojowych kompozycji, nie brakuje w nich elementów jazzu, utwory są bogato i kunsztownie zaaranżowane, a nad całością unosi się duch pastiszu. Fantastycznie wybrzmiewają w tym nastroju teksty Agnieszki Osieckiej, które, choć lekkie, nie są pozbawione głębszej refleksji.
Wszystkie wymienione płyty po raz pierwszy w Polsce ukazują się na nośniku Super Audio CD. Seria „Polskie Nagrania catalogue selections” uświetnia 75 urodziny Empiku. W cyklu wydawane są najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań.
Wszystkie albumy są na nowo zremasterowane przez Damiana Lipińskiego. Polsko-angielskie książeczki zawierają słowo wstępu autorstwa Marka Romańskiego. Fani znajdą w nich pierwszy raz opublikowane protokoły z sesji nagraniowych. Znakiem rozpoznawczym serii jest tzw. obi, nałożone na lewy grzbiet opakowania. Szatę graficzną serii zaprojektował Łukasz Hernik.
To pierwsza w Polsce edycja płyt z muzyką rozrywkową zrealizowana w formacie SACD. Albumy są dostępne wyłącznie w salonach Empik.
Wybór formatu Super Audio CD jest ukłonem w stronę fanów ceniących wysoką jakość dźwięku. Technologia ta umożliwia najdoskonalsze zbliżenie się reedycji albumów do analogowego oryginału, wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom. Reedycja najważniejszych płyt z naszego katalogu w formacie SACD, jest możliwa dzięki dostępności analogowych taśm matek w archiwach Polskich Nagrań.
SACD to format fizyczny dźwięku wysokiej rozdzielczości, który jako nośnik informacji cyfrowej wykorzystuje kodowanie DSD (ang. Direct Stream Digital) oparte o modulację gęstości impulsów PDM (ang. Pulse-Density Modulation). Kodowanie DSD w odróżnieniu od kodowania PCM (ang. Pulse-Code Modulation) znanego ze standardowych płyt CD zamiast wielobitowych próbek o stałej ilości bitów opisujących zdarzenie muzyczne, wykorzystuje jednobitowy sygnał strumieniowy. Kodowanie DSD w miejscach gdzie jest to konieczne, wytwarza więcej punktów charakterystycznych niż w przypadku kodowania PCM, przez co odzwierciedla możliwie najdokładniej przebieg sygnału analogowego, stając się de facto jego cyfrowym odpowiednikiem. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego w przypadku płyty SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. Format SACD umożliwia przeniesienie imponującego zakresu dynamiki sięgającego 120dB. Co oczywiste umożliwia w pełni przeniesienie dźwięku w jakości studyjnej, pozbawionej limitów znanych z tradycyjnych płyt CD.